Windowshopping

Drieëndertig jaar geleden zijn mijn ouders begonnen met een Kinderboekwinkel in de stad. Vanaf het begin maakte mijn vader altijd zelf de etalage’s. Enerzijds uit kostenoverweging, anderzijds omdat we er van overtuigd waren dat we het zelf wel konden.

Mijn vader heeft inmiddels een lange lijst van spraakmakende etalages op zijn naam staan. Een van de meest besproken was een etalage van jaren geleden rond 4 en 5 mei. Met een stuk prikkeldraad met daarachter een paar oorlogsboeken. Er was weinig te zien, maar mensen liepen langs, draaide hun hoofd en bleven kijken……Of die etalage met een grote bloembak met  narcissen. Waar, volledig ongepland, avonds helder verlicht in de etalagelampen, twee ratjes uit de kelder door het zand rollebolden…..

Inmiddels hebben we ook met de Stadsakker een naam opgebouwd. Ik denk even aan de vogelhuisjes etalage met overal losse veertjes, waarbij zelfs een duif naar binnen vloog om ze van dicht bij te bekijken. Maar ook de Xala gieters die in vrolijke huppelpas voor het raam paradeerden. En hoeveel huisvaders hebben er niet verlekkerd naar onze houtkachel staan kijken omringt met boeken, bijlen, Dutchovens, stoere handschoenen en stormlampen, met als thema: zelfvoorzienend leven.

Kortom, goede etalages in de stad, zorgen ervoor dat wij geprikkeld, gefascineerd en geïnspireerd raken. De ene keer is het een frons maar een volgende keer een glimlach. Zonder deze onverwachte impulsen raakt een stad haar creativiteit, kleur, identiteit, en inspiratie kwijt. Zonder deze kleine steeds wisselende kunstwerkjes, krijgen we een grijs monotoon centrum. 

Waarom wandelen we wel al "windowshoppend" door het centrum, maar doen we dat niet op een gemiddeld industrieterrein....  als we echter als klant steeds meer via internet gaan kopen, wordt ook het centrum van Groningen langzaam een grijs industrieterrein. En daarom is de etalage van de Stadsakker niet op internet te vinden.

Alhoewel…….