Weerspiegeling

Als ik in Groningen een slagerij, bakker of groenteboer zoek. Moet ik daar heel gezond, een aardige wandeling voor maken.

Een bakker is gelukkig na jaren weer terug in de straat maar de slager is al snel een 5-10 minuten lopen en om een groenteboer te vinden moet ik, op de dagen dat er geen markt is, echt even over nadenken.

Uiteraard zijn er her en der wel supermarkten te vinden. AH, AH AH dus de keuze daarin is ook beperkt.

Als ik het winkelbestand van Groningen zie als een afspiegeling van onze behoefte, koop ik dagelijks kleding en schoenen en make-up, Eet ik wekelijks fast food en minimaal een keer in een eetcafe, trek ik ieder weekend een colaatje uit de automaat en heb ik maandelijks een nieuwe mobiel nodig. Bij hoge uitzondering heb ik behoefte aan een lekkere salade goede kaas een mooi stuk brood.

Ik kook en eet iedere dag, maar ik koop een keer per jaar kleding en een paar schoenen. Ik douche en poets mijn tanden dagelijks, maar daar heb ik niet iedere 400 meter een drogisterij voor nodig.

Maar waarom staan steden vol met winkels die we eigenlijk niet nodig hebben en is er een gierend gebrek aan winkels met onze dagelijkse behoeften?

Vroeger gaf een gezin 50% van het gezinsinkomen uit aan eten. Tegenwoordig is dat teruggebracht naar 11% van de maandelijkse inkomsten. De stad is dus geen weerspiegeling van onze behoefte maar van ons bestedingspatroon.  Onze behoefte wordt bepaald door onze natuur, ons bestedingspatroon door een luchtspiegeling die veroorzaakt is door reclame. Ik zie nergens een fruitreclame in een bushokje, maar wel een Apple-reclame.